เมย์ราและโรเบอโต คอนทรีราส คู่รักแพทย์อายุรศาสตร์และสูตินารีแพทย์ ไม่เคยนึกเลยว่า หลังจากจบการศึกษาจากสายแพทย์แล้ววันหนึ่งพวกเขาทั้งคู่จะกลายเป็นเจ้าของธุรกิจของเล่น
Scene 1 ดาบของเล่นภายนอก / ลานกิจกรรมของโรงเรียนเศรษฐเสถียร / กลางวันซอล ซอล... มี ซอล ลา โด... เร โด ลา... ซอล ซอล มี... เสียงเพลงลอยกระทงจากการเขย่าอังกะลุงดังขึ้น พร้อมๆ กับเสียงเคาะกระดานเพื่อกำกับจังหวะ เด็กๆ ที่กำลังถือเครื่องดนตรีต่างจดจ้องไปที่ปลายของดาบไม้ของเล่นซึ่งเป็นตัวแทนของไม้บาตอง ต่างคนต่างรอให้คุณครูเคาะจนถึงตัวโน้ตของตัวเอง บางคนก็เหลือบมองคุณครูอีกคนที่กำลังปรบมืออยู่และพยายามเล่นให้ตรงจังหวะ คุณครู“เก่งมาก คราวนี้ครูขอเพิ่มลูกหมด แต่ให้เพื่อนเป็นคนนำนะ”เมื่อคุณครูเขียนโน้ตชุดใหม่บนกระดานเสร็จ ก็ส่งสัญญาณไปยังนักเรียนที่ได้รับมอบหมายให้เป็นคอนดักเตอร์ เด็กหญิงเดินออกมายืนด้านหน้า สูดหายใจเข้าลึกๆ กวาดตามองโน้ตชุดใหม่รอบหนึ่ง นับหนึ่ง สอง สาม ก่อนจะยกมือของเธอขึ้นมาเคลื่อนไหวเป็นสัญลักษณ์ของโน้ตดนตรี เพื่อนๆ ของเธอต่างจดจ้องไปที่มือที่กำลังเคลื่อนไหวนั้นอย่างมีสมาธิ รอจนถึงคิวของตัวเองก็เขย่าอังกะลุงตามสัญลักษณ์มือนั้นๆ แม้จังหวะจะเหลื่อมๆ หรือเร็วเกินไปบ้าง พวกเขาก็ประคับประคองกันไปได้จนจบเพลง คุณครู“ลองอีกรอบนะ คราวนี้ให้เพื่อนลองเคาะจังหวะ ส่วนพวกเราก็ดูโน้ตตามไปนะ” คุณครูยื่นดาบของเล่นให้กับเด็กหญิง เธอรับมาด้วยความเคยชิน ก่อนจะลองเคาะเป็นจังหวะเบาๆ บนกระดานที่เต็มไปด้วยตัวโน้ตอันไม่คุ้นเคย ไม่นานนักเธอก็ส่งสัญญาณมือให้เพื่อนๆ รับรู้ว่าเธอกำลังจะเริ่มกำกับมันในไม่ช้านี้ สาม สอง หนึ่ง... เธอค่อยๆ เคาะไปตามจังหวะที่นับอยู่ในใจ อาจจะเร็วไป หรือช้าไปบ้าง แต่เพื่อนๆ ก็ตั้งใจเขย่าอังกะลุงที่จับแน่นอยู่ทั้งสองมือตามเธอไป ไม่นานนักก็มาถึงท่อนสุดท้ายที่จังหวะต้องเร่งขึ้น เร มี ซอล... มี ซอล ลา... ซอล ลา โด... ลา โด เรโน้ตตัวสุดท้ายจบลงอย่างเฉียดฉิว นักเรียนคนหนึ่งลุกขึ้นมาดีใจอย่างแรงที่ตัวเองเล่นตามจังหวะได้สำเร็จ ลองสังเกตดูดีๆ หูของเขามีเครื่องช่วยฟังอยู่ เพื่อนๆ บางคนถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอก บ้างก็หันไปหัวเราะและชี้เพื่อนที่ทำให้ตัวเองหลงจังหวะ สุดท้ายแล้วทุกคนก็หันไปยิ้มให้กัน และเริ่มสนทนาอย่างออกรสชาติด้วยภาษามือ
เคยเห็นเพื่อนคนหนึ่งตั้งสเตตัสบนเฟซบุ๊กว่า‘ตื่นเช้าคือกำไรชีวิต’วันนี้เองเป็นวันที่เราตื่นเช้าเป็นพิเศษ ต่างจากวันหยุดเสาร์อาทิตย์อื่น แล้วอะไรกันล่ะที่จะเป็นกำไรชีวิตของเราในวันนี้
ในงาน Good Society Expo 2018 ที่จัดขึ้นในห้างสรรพสินค้าเซนทรัลเวิลด์ มีกิจกรรมมากมายให้เราได้เลือกทำ หนึ่งในนั้นมีพาวิลเลียนหนึ่งที่เราชาว ThisAble.me สนใจเป็นพิเศษนั่นก็คือพาวิลเลียนคนพิการ ที่มีทั้งการจำลองเป็นคนพิการ ทำอาหารแบบคนตาบอดหรือแม้กระทั่งคุยกับคนหูหนวก ฯลฯ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นกิจกรรมที่เราคงจินตนาการไม่ออกหากไม่เคยได้ลงมือทำ
นั่งวีลแชร์แล้วมีลูกได้หรือเปล่า ?. . คุณเคยสงสัยในเรื่องนี้หรือไม่ ถ้าใช่ วันนี้เรามาไขข้อสงสัยนี้กัน
บ่อยครั้งที่เรามักถามตัวเองว่า ถ้าวันหนึ่งเราไม่มีดวงตาไว้มองเห็นเหมือนคนอื่น ถ้าเราเห็นเพียงแค่ความมืด ชีวิตเราจะเป็นยังไงต่อไป
“ ฝ่าลู่ทางชีวิตต้องคิดเฝ้าย้อมใจ โลกมืดมนเพียงใดหัวใจอย่าคร้ามเกรง ตั้งหน้าชื่นเอาไว้ย้อมใจด้วยเพลง ไยนึกกลัวหวาดเกรงยิ้มสู้ ”
เชื่อว่าใครหลายคน หลังจากจบชั้นมัธยมฯ ปลายก็มักมองหาที่เรียนต่อ เช่นเดียวกับนักเรียนพิการที่พวกเขาเองก็มักวางแผนและหาที่เรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ในช่วงเวลานั้นแทบทุกคนเผชิญความเครียดจากการอ่านหนังสือสอบ เพื่อเลือกคณะที่ตัวเองอยากเรียน แต่สำหรับนักเรียนพิการ อีกหนึ่งคว
เวลาเปลี่ยนไป อะไรหลายอย่างก็เปลี่ยนไปตาม รวมถึงวิธีการคัดเลือกนักศึกษาเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยตั้งแต่ระบบเอ็นทรานซ์, แอดมิชชั่น, สอบตรง, GAT-PAT หรือล่าสุดระบบ “TCAS” ซึ่งเพิ่งเริ่มใช้ในปี 61 เป็นปีแรก จึงทำให้หลายคนยังสงสัยว่า ระบบที่ว่านี้คืออะไร ต่างกับระบบเดิมอย่างไร สอบเหมือนเดิมห