"เพื่อนพี่เป็นคนพิการรุนแรงแม้กระทั่งอยากกินกระเพราเผ็ดเผ็ด เค้ายังไม่มีโอกาสได้กินเลย เพราะที่บ้านเค้ากลัวท้องเสีย มิติหนึ่งเราก็เข้าใจนะ ว่าถ้าท้องเสียคนที่จะมาช่วย ก็คือคนในครอบครัว ภาระก็จะเพิ่มขึ้น เพราะต้องมาจัดการเรื่องของเสียมาเช็ดต้องใช้เวลา แต่ก็ต้องยอมรับว่าถ้าพิการแบบนั้นเนี่ยความสุขก็เหลือไม่กี่อย่าง เพราะมันต้องอยู่ในบ้าน แล้วทำไมเขาจึงเลือกกินในสิ่งที่เค้าอยากกินบ้างไม่ได้ อันนี้มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆที่เค้าอยากจะได้รับ"
"ถ้าเรามีระบบผู้ช่วยคนพิการ ที่เข้าใจไม่คิดแทนไม่ตัดสินแทน ถ้าคนพิการอยากกินกระเพราเผ็ดเผ็ดก็จะได้กิน ถ้าเกิดถ่ายท้องขึ้นมาพีเอก็จะเป็นคนที่เข้ามาสนับสนุนและแบ่งเบาภาระของคนในครอบครัว พ่อแม่ก็ไปทำงานผู้ช่วยคนพิการก็มาจัดการเรื่องนี้"
"ถามว่าทำไมเราต้องเคารพการตัดสินใจของคนพิการเป็นหลัก นั่นแหละก็มันชีวิตของเขา ก็ควรจะต้องให้เค้าเลือกตัดสินใจเอง ถ้าคุณอยากเห็นเขามีชีวิตเป็นของตัวเองมีความสุข ก็ให้เขาเรียนรู้ไปสิ ให้เรียนรู้ไปกับความผิดพลาดของเขา ให้เรียนรู้ไปกับความสุขของเขา"
เชื่อไหมว่าคนพิการบางคนอยากกินผัดกระเพราเผ็ดๆ ก็ไม่ได้ ?
ถ้าคุณต้องกลายเป็นคนพิการรุนแรงใครอยากได้แค่คอคุณจะทำอย่างไร ? ชวนคุยเรื่องผู้ช่วยคนพิการ เขาทำอะไร ทำไมจำเป็นต้องมีผู้ช่วยคนพิการ สถานการณ์ผู้ช่วยคนพิการในไทยเป็นอย่างไร ทำไมการสนับสนุนให้คนพิการได้ตัดสินใจด้วยตัวเองได้จึงมีคุณค่า และการมีผู้ช่วยคนพิการถึงทำให้คนพิการกินอาหารอร่อยได้อย่างไร
พบกับวิงเวียนชีวิต พอตแคสต์คุยเรื่องคนพิการที่จะไม่สร้างแรงบันดาลใจอะไรทั้งนั้นแถมจะโม้ให้ฟังด้วย
