“ผี”หน้าตายังไงในโลกคนตาบอด กับปิยณัฐ ทองมูล คอเรื่องผีที่กลัวผีเป็นชีวิตจิตใจ

อาร์ม- ปิยณัฐ ทองมูล อายุ 32 เป็นนักศึกษาจากวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล ตอนที่ปิยณัฐอยู่ในท้องแม่ แม่ของเขาติดเชื้อหัดเยอรมัน จึงทำให้ตาของเขามองเห็นได้อย่างเลือนราง และบอดสนิทในที่สุดเมื่อเขาอายุได้ 7 ปี

แม้จะใจหายเมื่อมองไม่เห็น แต่เพราะเขาเรียนที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพฯ อยู่แล้ว จึงอุ่นใจที่ได้ฝึกฝนการใช้ชีวิตมาระดับหนึ่ง เขาปรับตัวได้เร็วเพราะที่นั่นมีคนตาบอดอยู่เยอะ การใช้ชีวิตของเขาก่อนหน้านี้จึงเป็นไปในแบบที่คนตาบอดทำกัน

และนอกจากการปรับตัวเรื่องการใช้ชีวิต การเดินทาง และชีวิตแบบวัยรุ่นทั่วไปแล้ว กิจกรรมหนึ่งที่กลุ่มวัยรุ่นตาบอดมักจะรุมสุมหัว จับกลุ่มนั่งฟังกันก็คือเรื่องผี เหมือนกันกับปิยณัฐที่เขามักใช้เวลากับรูมเมท หรือเพื่อนละแวกห้อง จับกลุ่มนั่งฟังเรื่องผีทางวิทยุ และอย่านึกว่าเขาไม่กลัว! ทั้งคลุมโปงผ้าห่ม ทั้งกอดกันแน่น หรือแม้แต่ไม่กล้าเข้าห้องน้ำเขาก็เป็นมาหมดแล้ว 

คุยกับปิยณัฐเรื่อง ผีๆ ในทัศนะของคนตาบอด ผีอะไรน่ากลัวที่สุด และผีอะไรที่เขานึกภาพไม่ออกมากที่สุด

ปิยณัฐกลัวผีรึปล่าว
ปิยณัฐ: กลัวสิ ตอนนั้นยังพอมองเห็นก็ดูโทรทัศน์เรื่องผี แถมคนก็ชอบหลอกเด็กว่าตรงนั้นมีผี อย่าไป ทั้งแม่นาคพระโขนง ดารายัณ หนังกลางแปลงก็มีเรื่องผี เช่น ผีปอบ มันก็ฝังใจว่าผีน่ากลัว

หลังตาบอดสนิทภาพของผีก็ไม่ได้ต่างไป พอพูดถึงผีก็ยังนึกภาพออกอยู่เลย ผีก็ต้องดูไม่ดีเท่าคน เละๆ ดำๆ มีหนอนขึ้น เบ้าตาลึกๆ มันฝังใจตั้งแต่ตอนเราตาดี เราไม่ได้กลัวมาก ถ้าเราแน่พอ เราก็รู้สึกว่าผีทำอะไรเราไม่ได้

เชื่อเรื่องผีไหม
เชื่อและคิดว่ามี เพราะเป็นอีกโลกนึงของเขา ไม่งั้นคงไม่มีเรื่องเล่ามาขนาดนี้ ที่ตัวเองเจอส่วนมากจะเป็นกลิ่นซะมากกว่า เป็นกลิ่นธูป ไม่ค่อยมีกลิ่นเน่า อย่างตอนญาติที่สนิทตาย เผาเสร็จเราก็กลับบ้านก่อน กลิ่นน้ำหอมของเขา กลิ่นธูปมาเต็มไปหมด เราอยู่คนเดียวก็คิดในใจว่า ฮึ่ย! มาแล้วเหรอเนี่ย วิ่งเข้าบ้านก่อนเลย ตั้งสติยังไม่ได้ พอตั้งสติได้เราก็เดินกลับไปตรงที่มีกลิ่นอีกรอบ อ้าว กลิ่นหายไปแล้ว (หัวเราะ)

มองไม่เห็นหรือเปล่า เลยไม่กลัวผีมาก
ก็เป็นไปได้ บางทีสภาพแวดล้อมอาจจะน่ากลัว แต่เรามองไม่เห็น

กลัวไม่กลัวก็แล้วแต่คน เอาเข้าจริงๆ คนตาบอดที่กลัวผีก็มีเยอะเหมือนกัน กลัวแล้วไม่กล้าไปไหนคนเดียวตอนกลางคืน จะไปห้องน้ำต้องปลุกเพื่อนไป หรืออย่างเราเวลาดูหนังผีมาก็รู้สึกไม่กล้าไปไหนคนเดียว ยังหลอนอยู่

เคยเจอผีไหม
เคยเจอครั้งนึง ซึ่งไม่น่าจะเป็นคนรู้จักและไม่น่าจะเป็นคนที่อยู่ในนั้น เราลืมกุญแจ ตอนนั้นอยู่ที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพฯ ลืมในห้องหนังสือชั้น 3 เราก็ขึ้นไปควานหากุญแจ พอควานเจอแล้วก็รีบเดินออก ตอนที่จะลง มีเสียงแฮ่! ก้องกังวาลและวังเวง ตอนนั้นเรารีบวิ่งลงบันไดเร็วมาก หันไปด่าด้วยว่า “มึงจะอะไรกับกูวะ” ไม่สวดมนต์ด้วยแต่ขอหันไปด่าหน่อย (หัวเราะ)

ก็คิดว่าอาจจะน่ากลัวกว่านี้ถ้ามองเห็น หรือถ้าเขามาล็อคประตูยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่

ฟังเรื่องผีเรื่องไหนน่ากลัวสุด
ก็จะกลัวตอนที่เล่าแล้วก็หาย สมัยก่อนมีเรื่องเล่า นิยายเดอะช็อค เราอยู่หอพักนักเรียนตาบอดเป็นกลุ่มๆ เกาะกลุ่มฟังกัน เราห่มผ้าห่มปิดหูปิดตาฟังกัน บางวันไม่หลับไม่นอน ปัจจุบันไม่ฟังแล้วเพราะไม่มีเพื่อนอยู่ด้วย หนังผียังไม่ดูเลยเพราะไม่มีเพื่อนดู

ชอบหนังผีแนวไหน
ชอบผีไทย เราดูบ่อย น่ากลัว ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่อง ผีฝรั่งไม่ค่อยน่ากลัว ต่างจากลักษณะผีไทยที่มีหมาหอน มีบรรยากาศ มีเสียงเอคโค่ มือยาว หน้าเละ ผีฝรั่งมาเฉยๆ ฟังดูแล้วไม่รู้ว่าเป็นผี เสียงเหมือนคนทั่วๆ ไป

ถ้าไปอยู่เมืองนอกแล้วเจอผี เราอาจจะไม่รู้ก็ได้ นึกว่าคุยกับคนทั่วไป (หัวเราะ)

ถ้าเทียบแล้ว หนัง รายการผี เรื่องเล่าผี แบบไหนเห็นภาพผีชัดสุด
รายการวิทยุชัดสุด มีซาวน์ประกอบ ทุกคนไม่เห็นภาพคนจัดรายการก็ต้องเล่าให้เห็นภาพ ตามให้ทันเหตุการณ์ ถ้าเป็นทีวี เราเสียเปรียบที่ไม่เห็นภาพ คนตาบอดเลยชอบฟังจากวิทยุมาก และฟังกันจริงจัง

การบรรยาย เริ่มจากบรรยากาศ เช่น เงียบสงัดแม้กระทั่งใบไม้ก็อาจจะไม่กระดิกเลย คือต้องบรรยายให้เห็นส่วนประกอบ ถ้าผีเข้ามา เข้ามายังไง ท่าไหน ต้องบรรยายรายละเอียด เห็นการกระทำชัดเจน ผีตัวนี้มีพฤติกรรมยังไงบ้าง ลักษณะหน้าตาเป็นอย่างไร

พอเป็นวิทยุ เขาก็จะบรรยาย เช่น กำลังนั่งอยู่ในห้องน้ำ อยู่ดีๆ ก็มีมือผียื่นออกมา มีแต่มือไม่มีแขน แล้วจะมาฆ่า เราก็รู้สึกว่าน่ากลัวมาก เวลาเราเข้าห้องน้ำคนเดียวเราก็กลัวมาก ถ้าเราเจอคงหัวใจวาย

คิดว่ามีผีพิการไหม
ก็ต้องมี อย่างตอนอยู่โรงเรียนก็มีเด็กตาย ก็จะมีเรื่องเล่าว่าเค้ามาหาคนนี้นะ ว่าคนนั้นเจอ แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงไม่จริง เราไม่เคยเจอ

ถ้าเป็นผี อยากมองเห็นหรือมองไม่เห็น
ถ้าตายอยากเป็นผีมองเห็น เราอยากไปดูชีวิตประจำวัน ที่เราเคยทำนั่นนี่ อยากไปดูคนที่เราคุ้นเคยว่าเขาเป็นอย่างไร แอบเล่นกับเขาสักหน่อย ให้เขารู้ว่าเรามา ให้กลัวเล่น แต่ก็คงไม่หลอกใครจริงจัง

คิดเห็นยังไงเวลาคนพูดว่า มองก็มองไม่เห็น ทำไมต้องกลัวผี
ผีมันก็ไม่ต้องเห็นตลอด คนตาดีบางทีก็ไม่เห็น แค่ได้กลิ่น เซนส์ของเราไปสัมผัสก็รู้สึกได้เหมือนกันแหละ ไม่จำเป็นต้องเห็นภาพ บางทีเรากลัวในความฝันด้วยซ้ำไป

คนตาบอดฝันเป็นภาพหรือเสียง
มีทั้งสองอย่าง เหมือนคนตาดี ถ้าเราเคยมองเห็น ก็อาจจะจินตนาการภาพได้ตรง แต่คนตาบอดแต่กำเนิดอาจจะจินตนาการภาพอีกแบบตามการได้ฟัง ที่เคยฝันก็มีทั้งแบบขาวดำ แบบเห็นเลือนราง หรือบางครั้งก็เห็นชัดเจน

ผีสมัยใหม่ เราทำความรู้จักยังไง
หลังๆ พอมองไม่เห็น อย่างผีที่มีกระด้ง ก็นึกภาพไม่ออก ถามคนอื่นว่า ผีที่มีกระด้งสองข้างเป็นปีกเป็นยังไง โชคดีที่เราเคยจับกระด้ง เราก็จินตนาการเองว่าเอากระด้งมาไว้ใต้รักแร้ หนีบไว้ตรงแขนสองข้าง โบกพัดไปมา ขึ้นลงนั่นแหละคือกระหัง เราก็คิดไปเองไม่รู้ตรงหรือเปล่าเพราะไม่เคยเห็น

มัมมี่?
ผีฝรั่งเราไม่สันทัด มัมมี่เรารู้ว่าพันผ้าสีขาวๆ แต่ว่ารายละเอียดนึกภาพไม่ออก มัมมี่ในจินตนาการคือห่มผ้าสีขาวทั้งตัวถึงหัว เปิดหน้าไว้อย่างเดียว หน้าตาไม่เละ แต่อาจจะซีดๆ ออกแนวเหมือนนักบวช (หัวเราะ) ไม่แน่ใจ ตัวคงแข็งๆ ทื่อๆ

ซอมบี้?
ตอนแรกคิดว่าคือตัวเดียวกับมัมมี่ แต่ไม่ใช่ ซอมบี้คงแต่งตัวรุ่มร่าม ปากยาวแหลม กินเลือด นึกแบบนั้น อันนี้จินตนาการเรา

ผีจีน?
ผีจีนมันกองกอยๆ กระโดดพร้อมกัน ดูแล้วมีระเบียบ มาแล้วก็กระโดดๆ พร้อมกัน จำได้ว่าไม่น่ากลัว ผอมๆ

ผีทะเล?
ผีทะเลนี่คน (หัวเราะ) น่ากลัวที่สุด

ผีเพศไหนน่ากลัวกว่ากัน?
ผีผู้หญิงน่ากลัว อาจเพราะผีส่วนใหญ่ที่ดังๆ มักเป็นผู้หญิง ของไทยก็เป็นผีผู้หญิงเกือบหมด ปอปเอย แม่นาคเอย จะมีสตอรี่ของความหึงหวง หวงคนรัก ครอบครัวหรือหวงของ หรือผีตายทั้งกลม ก็ถูกเล่ามาแบบเฮี้ยนๆ

ถ้าเป็นผีจะทำอะไรเป็นอย่างแรก
จะไปเยี่ยมคนที่เคยแกล้งเรา ไปเยี่ยมแบบเป็นผีตาบอด ยังคงคอนเซฟอยู่ทั้้งที่จริงๆ เราอาจจะมองเห็นแล้ว (หัวเราะ)

ถ่ายภาพโดย ชูเวช เดชดิษฐรักษ์