Skip to main content
"..ถึงแนวคิด IL จะไม่ประสบความสำเร็จมากนักในเชิงปริมาณ แต่ในเชิงคุณภาพแล้ว ถือว่ามีส่วนสำคัญที่ทำให้คนพิการสามารถลุกขึ้นมาหยัดยืนได้อีกครั้งในฐานะมนุษย์"
เมื่อวันที่ 4 เม.ย.ที่ผ่านมา เว็บไซต์ราชกิจจานุเบกษา ได้เผยแพร่ประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) เรื่อง การส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิของคนพิการ ให้เข้าถึงหรือรับรู้และใช้ประโยชน์จากรายการของกิจการโทรทัศน์ (ฉบับที่ 2) โดยเห็นควรแก้ไขเพิ่มเติมหลักเกณฑ์
"...องค์ความรู้เรื่องความพิการนั้นต้องเปิดใจคุยในระดับนักวิชาการด้วย ไม่ใช่มาฟังแต่ปัญหาคนพิการ ฟังเสร็จเราต้องเอาปัญหาคนพิการมาวิเคราะห์เลยว่า บทบาทของใครต้องทำเรื่องนี้ให้ได้"
"..ที่ผ่านมา คนพูดส่วนใหญ่มักจะพูดแต่เรื่องกว้างๆ แต่ไม่เคยลงมาสัมผัสเชิงลึก ไม่มีใครเคยวิเคราะห์โครงสร้างปัญหาของคนพิการในกระทรวงสาธารณสุขอย่างจริงจัง บางคนก็พูดว่ามีกรมการแพทย์แล้วไง กรมการแพทย์ก็ไปทำ หรือให้หมอเข้าไปทำ แต่เขาไม่รู้เลยว่างานคนพิการนั้นเป็นแค่งานเล็กๆ ในกระทรวงสาธารณสุข และเป็นหน่วยเล็กๆ ในกรมการแพทย์เท่านั้นเอง"
"...กองทุนคนพิการมีเงินไหลเข้าเป็นท่อขนาด 6 นิ้ว แต่เงินไหลออก 5 มิลลิเมตร มันก็โป่งพอขึ้นเหมือนอึ่งอ่าง และสุดท้ายท้องอาจจะแตกตายเสียก่อน"
ความลักลั่นของระบบกองทุนสุขภาพของเมืองไทย คือร่มใหญ่ที่นำมาสู่ปัญหาของความเหลื่อมล้ำ หากแต่นั่นไม่ใช่เหตุผลเดียวที่เป็นช่องโหว่ของบริการสุขภาพคนพิการ เพราะด้วยโครงสร้างและข้อบัญญัติ รวมไปถึงความหลากหลายของคนพิการเองก็นำมาสู่ข้อถกเถียงมากมาย
หนึ่งในปัจจัยที่ทำให้กระบวนการการเข้าถึงบริการสุขภาพของคนพิการยังไม่สามารถพัฒนาได้อย่างเต็มที่คือ ‘กองทุนหลักประกันสุขภาพ’
ถ้ามองภาพรวมของระบบบริการสุขภาพไทยจากอดีตจนถึงปัจจุบัน จะพบว่ามีการพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะทัศนคติเรื่องความพิการ เพราะต้องยอมรับว่าแต่ก่อนสังคมมองความพิการเป็นโรคภัยไข้เจ็บที่ต้องรักษา หากแต่ทุกวันนี้สังคมเริ่มเข้าใจและเริ่มปรับตัวเพื่อทำให้คนพิการสามารถเข้ารับบริการสุขภาพอย่างมาตรฐาน