"สังคมเราเป็นสังคมของคนหูดี หากเราเริ่มต้นรูปแบบของความเป็นไทยว่าต้องพูดภาษาไทย ก็เท่ากับว่าเราแยกคนหูหนวก รวมถึงคนไทยที่ไม่ได้พูดภาษาไทยออกไปจำนวนมาก
ภาพลักษณ์ของวิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล คือวิทยาลัยของคนพิการ เพราะอะไรน่ะหรือ?เพราะราชสุดามีนักศึกพิการเรียนอยู่เป็นจำนวนมาก ดังที่เราจะเห็นพวกเขาเดินไปพร้อมไม้เท้าขาว วีลแชร์ หรือพูดคุยกันผ่านภาษามือ ชวนคุยกับแพทย์หญิงวัชรา ริ้วไพบูลย์ คณบดีวิทยาลัยราชสุดา ถึงการศึกษาในเรื่องความพิการ และความเป็นไปได้ของการทำงานในเรื่องนโยบายคนพิการที่วิทยาลัยพยายามผลักดัน
เมื่อต้องใช้ชีวิตประจำวันร่วมกับคนอื่นๆ ในสังคม เราอาจเห็นอุปกรณ์ชิ้นหนึ่ง เป็นไม้สีขาวยาวๆ โดนแกว่งไปแกว่งมาขณะเขาหรือเธอเดินอยู่ และเราก็จะรับรู้โดยอัตโนมัติว่า เขาหรือเธอเหล่านั้น เป็นคนตาบอด แต่ไม่ใช่คนตาบอดเท่านั้นที่ใช้ไม้เท้าขาว คนที่มีสายตาเลือนรางก็ใช้มันด้วยเช่นกัน