Skip to main content
ตั้งแต่ จ.เด็กๆ ภาพของคนพิการที่เขาเห็นนั้นมีไม่มาก ส่วนมากก็มาจากหนังจีนหรือละครไทย ความคุ้นเคยที่มีต่อความพิการจึงเกิดขึ้นจากการเลียนแบบสื่อเหล่านั้น Thisable.me ชวนคุยกับ จ.
คนตาบอดเห็นผีหรือไม่? ผีเป็นอย่างไรในโลกของคนตาบอด เต๋า ศิวนาถ มณีแดง เล่าให้เราฟังถึงโลกวิญญาณว่าเป็นอย่างไร ประสบการณ์ที่เขาเจอ และสื่อที่คนตาบอดเข้าถึงได้เป็นแบบไหนกัน
“เวลาที่เราพูดถึงสิ่งอำนวยความสะดวกเรามักจะไม่ค่อยพูดถึงมิติด้านเวลาซึ่งมีความสำคัญมากสำหรับทุกคน คนพิการเวลาของเขาก็มีค่า ในขณะที่คนทั่วไปถ้าถามว่าให้ไปใช้แบบนั้นแล้วจะใช้มั้ยก็ไม่ใช้”
"สังคมเราเป็นสังคมของคนหูดี หากเราเริ่มต้นรูปแบบของความเป็นไทยว่าต้องพูดภาษาไทย ก็เท่ากับว่าเราแยกคนหูหนวก รวมถึงคนไทยที่ไม่ได้พูดภาษาไทยออกไปจำนวนมาก 
ที่ผ่านมา ภาพจำเกี่ยวกับร้านนวดคนตาบอดในความทรงจำของคุณเป็นอย่างไร บางคนบอกว่าร้านนวดคนตาบอดนั้นไม่สวยงาม ไม่สะอาด หรือไม่ก็บอกว่าหมอนวดมีบุคลิกไม่ดีเหมือนกับร้านนวดคนตาดี ด้วยภาพจำที่ว่ามาเหล่านี้ ทำให้ร้านนวดคนตาบอดต้องตั้งราคานวดต่ำกว่าร้านนวดร้านอื่น กล่าวคือในขณะที่ร้านนวดคนตาดี อาจนวดได้ชั่
ปัจจุบัน ความรู้ในการบำบัดและฟื้นฟูคนพิการและผู้สูงอายุมีหลากหลายรูปแบบมากขึ้น แน่นอนว่าเป็นเรื่องดี เพราะการบำบัดและฟื้นฟูแต่ละประเภทอาจเหมาะกับบริบทและผู้รับการบำบัดแตกต่างกันไป
"ผมฝันถึงเวลาที่คนพิการจะมีส่วนร่วมในการแข่งกีฬาโอลิมปิก"
ชวนรู้จัก 39 วันที่เกี่ยวกับความพิการหลายคนอาจจะรู้จักวันคนพิการสากล หรือวันไม้เท้าขาว กันดีอยู่แล้ว และอาจคิดว่า วันที่เกี่ยวข้องกับความพิการมีแค่ปีละไม่กี่วัน