17 สิงหาคม วันรับรองภาษามือไทย

บางคนอาจคิดว่า ภาษามือมีภาษาเดียว แต่ที่จริงแล้วภาษามือนั้นหลากหลายแตกต่างกันทั่วโลกและแยกกันโดยชัดเจน เช่น ภาษามืออเมริกัน ภาษามือบริติช ภาษามือญี่ปุ่นหรือภาษามือสากล(International Sign) ที่ใช้ในการสื่อสารระดับสากล เช่น เวทีการประชุมนานาชาติหรือการประกวดต่างๆ เป็นต้น นอกจากนี้ยังมีภาษามือชุมชน ที่ประดิษฐ์กันเองโดยคนในชุมชน เพื่อใช้ในการสื่อสารเฉพาะกลุ่ม

 

สำหรับภาษามือไทยถูกเริ่มต้นโดยคุณหญิงกมลา ไกรฤกษ์ ในปี 2495 โดยใช้หลักการทางสัทศาสตร์หรือการเปรียบเทียบการออกเสียง และถูกพัฒนาโดยคนหูหนวกจนกลายมาเป็นภาษามือไทยที่ใช้กันในปัจจุบัน โดยได้รับการรับรองอย่างเป็นทางการในเดือนสิงหาคม ปี 2542 โดยรัฐบาลไทยในเวลานั้น

 

“ภาษาแรกของคนหูหนวกก็คือภาษามือ หลักๆ เกิดมาก็จะมีครอบครัว 2 ประเภท คือมีพ่อแม่เป็นคนหูดีหรือมีพ่อแม่เป็นคนหูหนวก สำหรับคนหูหนวกที่มีพ่อแม่เป็นคนหูดี มีโอกาสเจอปัญหาในการสื่อสาร ถึงพ่อแม่จะพยายามพูดแต่ลูกก็ไม่ได้ยินเสียง ส่งผลให้ระดับพัฒนาการทางภาษาของลูกช้ากว่าคนอื่น ในกรณีที่พ่อแม่และลูกเป็นคนหูหนวกทั้งครอบครัวและพวกเขาใช้ภาษาเดียวกัน บางครอบครัวก็ใช้ภาษามือธรรมชาติคือสร้างขึ้นมาเองเพื่อคุยกันในครอบครัว โดยมีภาษาไทยเป็นภาษาที่สอง”

 

พฤหัส ศุภจรรยา อาจารย์ประจำภาควิชาหูหนวกศึกษา วิทยาลัยราชสุดา มหาวิทยาลัยมหิดล สะท้อนถึงความสำคัญของภาษามือสำหรับคนหูหนวก ซึ่งส่งผลถึงเรื่องพัฒนาการและการเรียนรู้ของคนหูหนวก โดยเฉพาะเมื่อคนในครอบครัวไม่ได้เป็นคนหูหนวกเหมือนกันจึงทำให้เกิดการสื่อสารที่ไม่เข้าใจเมื่อไม่ได้ใช้ภาษามือ ซึ่งจะแตกต่างกับครอบครับที่ใช้ภาษามือได้ (อ่าน : คนหูหนวก : คนไทยคนอื่นบนผืนแผ่นดิน)

 

การเรียนรู้เรื่องภาษามือไทยได้ถูกรวบรวมไว้ที่ มี "เว็บไซต์พจนานุกรมภาษามือไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา" ซึ่งเปิดตัวในปี 2560 เพื่อสร้างมาตรฐานและสร้างความเข้าใจให้คนหลายกลุ่ม เช่น ล่ามภาษามือ ครู ครอบครัวและตัวคนพิการโดยนำเสนอเนื้อหาทั้งคำศัพท์ และลักษณนาม ผ่านการแสดงท่ามือแต่ละแบบ